Priveconcert.

Daar zat ze dan weer. Op de plek waar ze meestal zat, In het midden van de spotlight op het podium. Normaal gesproken zat ze in de bibliotheek of hing ze rond bij de kluisjes. De zaal was leeg, de enige persoon die aanwezig was, was Het meisje met de bleke huid, en die felblauwe ogen. Nastacia, het meisje dat bekend stond om haar zwarte Cello, maar ook haar viool. Ze keek even de zaal door. Voordat ze begon te spelen, Sloot ze haar ogen en haalde ze diep in. Ze wilde niet gestoord worden. Nu al helemaal niet. De zware klanken van de Cello vulde de concertzaal. Ze vond het prachtig. Ze kon niet zonder, niet zonder de mooie klanken en niet zonder het gevoel wat ze voelde bij het bespelen van het kostbare instrument. Ze rondde het af, Het was een prachtige klank geweest, En ook al was er niemand om het te zien, Ze glimlachtte breed in zichzelf. Ze zette haar kostbare bezit op de standaard en maakte drie mooie buigingen. Zoals het hoorde. Zoals he tmoest in de showbizz. "Danku.. Danku." Fluisterde ze zachtjes in zichzelf alsof ze werd toegejuicht. Wat dat betreft had ze een rijke fantasie. Maar wat ze niet had opgemerkt was, Dat er iemand stond toe te kijken..

((Eerste persoon die reageert is persoon die staat toe te kijken))

''SAMMY!!! GEEF DAT TERUG'' klonk er ineens. De deur van de concertzaal werd met een luid kabaal opgengezwaaid en een meisje met wit/blond haar kwam naar binnen gerend. Ze leek duidelijk niet in de gaten te hebben dat zich hier al iemand bevond. Ze had een breede grijns op haar gezicht en heeg zelfs een beetje, van het rennen. Ze maakte een paar zigzaggende bewegingen door de stoelen door. In haar hand hield ze iets grijs. Het leek op een sok. Of muts. Vlug keek Sammy achter zich. ''Ja slome! Als je deze wilt, moet je 'm komen halen ook..'' riep ze vrolijk uit richting de deur. In de deur opening verscheen nu ook een jongen. Niet echt lang, halflang zwart haar, schattig om te zien. Zijn gezicht stond moedeloos. ''Sammy, alsjeblieft.. geef terug..'' zei hij vermoeiend. Sammy hield trots zijn grijze mutsje omhoog. ''zoals ik zei, als je 'm wil moet je 'm komen halen, Jay..'' zei Sammy terug. Ze heeg een beetje uit. Jaylon zuchtte diep en kwam met moeizame passen naar voren, richting Sammy die tussen de stoelen stond. Sammy draaide zich vlug om en liep naar het podium. Plots bleef ze staan. Ze staarde naar een meisje, op het podium. Het mutsje liet ze zakken en haar breede grijns verdween. ''O, sorry.. ik wist niet dat.. eh.. dat jij hier zat..'' begon ze. Ook Jaylon keek op en kwam naast Sammy staan. Toen hij merkte dat ze even was 'afgeleid' trok hij met een ruk zijn mutsje uit haar handen en zette deze weer op. Ook hij keek even naar het meisje.

Nastacia keek met een schuin hoofd naar de twee. Rustig sprong ze het podium af, Haar zwarte Cello bleef achter. Even bekeek ze de twee, Ze liep zelfs een rondje om ze heen. "Hmm.." Mompelde ze en ze vouwde haar handen achter haar rug. "Het geeft niet." Zei ze uiteindelijk. Nastacia praatte niet veel, Waardoor ze wat mysterieus over kwam. Ergens vond ze het fijn dat ze publiek had. Ze streek haar sluike lange zwarte haren even uit haar gezicht waardoor haar mooie blauwe ogen zichtbaar werden. Ze wist niet zo veel meer te zeggen eigenlijk. Ze keek even naar haar Cello, Die daar bijna eenzaam op de standaard stond. Ze zuchtte bijna vermoeid en keek de twee weer aan. "Moet ik gaan..?" Vroeg ze bijna mysterieus met een zachte klank.

Sammy schudde direct haar hoofd. ''Nee.. nee.. ik denk eerder dat wij de gene zijn die weg moeten..'' zei ze gelijk. ''wat was je aan het spelen?'' Jaylon keek Sam even van opzij aan. ''zou je je niet even voorstellen..'' zei hij wat droog en zachtjes. Sammy keek Jaylon even vragend aan en keek toen weer naar Nastacia. ''owja, ik ben Sammy trouwens.. Sam.. Samantha.. Sammy.. whatever..'' ze greens breed, bijna trots. Er viel een kleine stilte en ze wriemelde wat aan haar neuspiercing. Plots voelde ze een prik in haar zij. ''au! watser nou? oh.. en dit is Jaylon'' maakte ze haar zin toen af terwijl ze Nastacia weer aankeek en naar Jaylon gebaarde. Jaylon stak zijn hand even op als groet. ''dus.. jij speelt cello hè?'' vroeg hij wat droogjes en hij gebaarde naar de cello. Sam rolde met haar ogen. ''nee, ze speelt dwarsfluit, nou goed xd'' ze gaf Jaylon een klein stompje. ''volgens mij zorgen wij voor overlast hier..''

"Als jullie willen blijven mogen jullie blijven hoor" Zei ze met een mooie vriendelijke glimlach. Ze zuchtte kort. "Ik speelde Cello. Al vanaf dat ik jong was" Zei ze haast trots, toen de twee zich voorstelde lachtte ze even, ze waren komisch met zijn tweeën. "Ik ben Nastacia. Maar je mag me ook Natas noemen, klinkt wat minder.. eng" Ze wist niet echt het goede woord te bedenken, Het Russisch was nog steeds een beetje blijven hangen. "En overlast zorgen jullie al helemaal niet voor" Zei ze met een glimlachje, Ze streek even haar broek schoon en hees zichzelf met een soepele beweging op het podium, Zo zat ze. Voor een moment keek ze de twee aan. "Jaylon en Sammy. Oke" Zei ze haast vrolijk, ze streek even haar haren glad en wierp een blik op de klok. "Gaan jullie nog iets doen dit weekend..?" Begon ze dan maar uiteindelijk.