It's your first day of school... BAH!

Eerste dag op PCA, de kamers stromen vol, oude vrienden begroeten elkaar weer. Andere maakte kennis met nieuwelingen. Plosteling, ''Elliot!'' Riep een meisje. Elliot een jongen met pikzwart haar draaide zich om. Hij wou net na de kantine lopen aangezien het lunchtijd was en de groep zich daar zou verzamelen, erg veel zin om uit te pakken had hij namelijk niet. Niet toen hij zich omdraaide werd hij besprongen door een meisje die haar armen om zijn nek heen sloeg. Hij kon net stand houden. ''Abigail,'' Zei Elliot droogjes tegen het meisje die hem had besprongen. Abigail grinnikte, ''Sorry,'' Zei ze met een onschuldig gezicht en zetten zich weer op de grond. ''Geef niet,'' Zei Elliot met een grijns en gaf haar een aai door haar haren. Abigail was één van de leden van zijn groep de Black Roses. Hij en Abigail waren goede vrienden, alleen soms was Abigail net iets te hyper volgens hem. ''Hé!'' Zei Abigail beledigend en streek haar haren recht. ''Hoe was je vakantie?'' ''Uhm.. Als je een vakantie bedoeld met 2 irritanten broers die je elke ochtend in het zwembad gooien als je niet wakker word, ja dan was het wel gezellig..'' Zei ze met een grijnsje. Elliot grinnikte, ''Volgens mij mag ik jou broers wel,'' Abigail bolde haar wangen. Elliot prikte erin waardoor Abigail in de lach schoot. Abigail prikte hem terug in zijn zij. ''Je mag mij niet prikken!'' Zei ze beledigend. Elliot klapte dubbel uit reflex. ''Goed, jij wint...'' Zei hij met een grijnsje. Abigail greens breed. ''Zie je later Elmo..'' Zei ze grijnzend en huppelde als het waren vrolijk weg. ''Hé, jij zou me geen Elmo meer noemen..'' Riep Elliot nog maar ze was al weg. Hij schudde zijn hoofd met een grijns en liep de kantine in. Hij snoof de betrouwbare lucht op en begroette de mensen die hij kende. Een paar meisjes gaf hij een charmante blik waarna hij naar de groeps tafel liep. Hij zag hoe Abigail een jongen om zijn hals vloog en hij hoorde haar nog ''Kiekeboe,'' zeggen voordat hij zelf op zijn rug werd getikt. Hij draaide zich rustig op en keek recht in de ogen van een blond meisje. ''Elliot?'' zei ze met een verlegen lachje. ''Uh Ja?'' Zei hij neutraal terug. ''Wat is er?'' ''Leuke vakantie gehad?'' ''Ja super, jij?'' ''Heb je me kaartje nog gehad?'' ''Uh, nee sorry...'' ''Ow, oke..'' Zei het blonde meisje en liep weer weg. Elliot rolde met zijn ogen en liep terug naar de groep. Hij had haar kaartje wel gehad, allemaal hartjes en liefdes verklaringen, blah. Iets waar je geen zin in had als je die gene niet leuk vond. Hij zuchtte even maar glimlachte weer toen hij zijn bekende clubje weer bij elkaar zag zitten. ''Heei, gasten!'' Zei hij grijnzend. Abigail was op tafel gaan zitten met haar benen op de stoel, ze had al weer een lolly in haar mond gestoken.

''MAAR IK WIL EEN ÉÉNPERSOONSKAMER... VOOR ÉÉN PERSOON..'' riep Jan Di verhit. Haar hand was gebald als vuist en woest sloeg ze er mee op de toon bank. Haar wilderige krullenbos maakte een zwiepende beweging terwijl ze bijna dreigend voorover boog. Ze had de mevrouw van de administratie bijna met vuur in haar donkerbruine oogjes aangekeken. Ze was woedend. Hoe durfde ze haar zomaar in te plannen bij iemand die ze niet eens kende. Ze had er helemaal niet om gevraagd. En daarbij, zag ze er nogal tegen op. De mevrouw van de administratie bleef Jan Di droogjes aankijken. Jan Di's 'uitbarsting' van daarnet leek totaal geen effect te hebben. ''A room... eh, one person.. ONE, no two... room only for me.... comprende?'' begon ze nu iet wat rustiger te zeggen. Haar Engels was slecht. Dat was ook een van de redenen waarom ze een kamer alleen wilde. Dan hoefde ze geen gesprek aan. Maar het leek erop dat ze dit keer géén gelijk kreeg. De administratie juffrouw had haar blik alweer op haar computerscherm voor zich gericht en wierp nog kort een blik op Jan Di. ''Sorry, ik kan niks voor je doen,'' was alles wat ze zei. Jan Di begreep maar half van wat de vrouw had gezegd. Maar ondanks haar gebrek aan taal had ze wel begrepen waar dit op neer kwam. Een diepe zucht volgde en voor een kort moment sloot Jan Di haar ogen. Ze had verloren. Ze moest een kamer delen. Ze hoopte zo dat haar kamergenoot ook maar een beetje Koreaans sprak. Of Japans. Maar Engels was bijna niet de doen. En haar bijlessen begonnen pas met inging van volgende week. Langzaam liet Jan Di haar handje van de toonbank afglijden en hees haar tas weer op haar schouder. Haar ogen dwaalde naar de grote deuren die leidde naar de aula. Wat moeizaam slikte ze maar uiteindelijk liep ze dan toch de deuren door. Haar koffer rolde ze achter zich aan.

Caine slofte moeizaam de kantine in. Een diepe zucht verliet zijn mond, Hij had dus zó geen zin in school. Gisteravond was het laat geworden, Hij was bij Anne-Ley langsgeweest, Zijn zus. hij schraapte zijn keel even en hees zijn tas goed over zijn schouder. Zijn gezicht klaarde op toen hij Elliot en de rest zag. Even keek hij naar het roodgekleurde bandje om zijn arm. Het bandje van zijn 'vereneging' had er nog steeds om gezeten. Hij was er nog steeds niet uit. Hij werd nagechiecheld door een paar meiden en hij had alleen maar een charmante glimlach toegeworpen en weer omgedraaid, vervolgens had hij met zijn ogen gerold en een haast verwaand gezicht getrokken. Hij schoof aan de tafel en zette zijn tas op de tafel neer. "Yo gasten. Leuke vakantie gehad allemaal?" Zei hij met een scheve grijns en keek Elliot, En Abigail even kort aan. "De mijne was bagger.. Met m'n pa naar de.."Even was hij stil. "Naar de kerk." Mooi niet dat hij ging vertellen dat hij naar een of ander ritueelsplaats was geweest. Nee, dan gingen ze weer vragen waarom en werd het een heel gezeik. "Omdat Iemand ging trouwen." Voegde hij er aan toen met een zelfverzekerde glimlach.

Elliot streek even door zijn haren en keek de groep één voor één aan. De meeste waren van vorig jaar. Hij zuchte kort. Veel mensen waren uit de groep gegaan, maar dat was best logisch aangezien de meeste uitwisselings studenten waren geweest en 6de jaars. Elliot ging zitten op een stoel en gooide zijn benen op tafel. ''Ik heb met dat kind te doen die met jou een kamer moet delen...'' Zei Abigail met een grijns. Elliot had zijn ogen gesloten maar opende er één toen Abigail tegen hem sprak. ''Kijk maar uit, dadelijk vraag ik jou kamergenootje nog of hij het je zuur wil maken..'' Zei Elliot met een grijnsje waarna hij wat begon te peuteren aan het zwarte bandje om zijn pols en zaten zilvere bedeltjes aan. Het was een traditie om het verenigings bandje te versieren. Abigail snoof en haalde haar lolly uit haar mond. ''En wie zou dat dan wel moge zijn?'' Vroeg ze met een grijnsje. Elliot greens, ''Welk kamer nummer?'' ''Kamer 114..'' Zei Abigail plechtig waarna ze haar lolly weer in haar mond stak. ''Kamer 114! Wie heeft kamer 114!'' Riep Elliot luid door de kantine heen. Abigail snoof, ''Niemand gaat jou daar mee helpen hoor om mij te dwarsbomen..'' ''Wedde?'' ''Die staat!'' Zei Abigail grijnzend. Beide draaide ze zich naar Caine toe. ''Heei!'' Zei Abigail met een glimlach. Elliot greens, ''Ging wel...'' beantwoorde Elliot zijn vraag. ''Uhm, de vakantie met mijn broers was nat..'' Vertelde Abigail droogjes. ''Een kerk?'' Herhaalde Abigail. ''Wie is er dood?'' vroeg er een andere van de groep. Abigail keek die gene fel aan, ''Jij dadelijk...'' gromde ze. Waarna ze zich op Caine richtte. Ze greens breed. ''Wie is de gelukkige?'' vroeg ze nu.

Jan Di opende wat twijfelend de deuren. Bijna voorzichtig tuurde ze de aula rond. Vele mensen, voornamelijk in groepjes, hadden zich in en rondom de aula verspreid. De meeste leken het erg naar hun zin te hebben. Ze lachte of praatte wat met, zo te zien, bekende mensen. Het was best een gezellige sfeer. Maar voor Jan Di was dit wel anders. Wat zenuwachtig tikte ze met haar nagel ongecontroleerd tegen het handvat van haar koffer. Haar ogen nog steeds grericht op de aula. Waarom waren er zoveel mensen. En ze spraken ook nog eens allemaal Engels. Onbewust beet Jan Di op haar lip. Zou ze überhaubt wel de weg naar de kamers vinden. Het gebouw was zo groot. En al helemaal voor zo'n klein, tenger meisje als zij. Voorzichtig verschoof ze haar voetjes en begon te lopen. Waarheen wist ze niet.
''HEY, FLIKKEEEEER.... leuke vakantie gehad?'' ''nog leuke jongetjes versierd?'' Er klonk uitbundig gelach. Van jongensstemmen. Van die stoere jongensstemmen, die dachten dat ze heel wat waren. Beter dan iedereen. Binnen no time een vriendin, altijd de grootste mond in de klas en natuurlijk de beste in sport. Bijna totaal het tegenovergestelde van Jaylon. Jaylon wierp zijn haar even uit zijn gezicht en keek strak naar de vloer terwijl hij voorbij het groepje jongens liep. gewoon negeren, gewoon negeren.. prentte hij zichzelf in. Hij mocht niets terug zeggen, niets uitlokken. Dat zou hij trouwens toch niet durven. Opeens voelde hij iets bewegen onder zijn voeten. Alsof hij voor een moment vloog. Maar vrij direct voelde hij alweer de harde grond. Hij was gevloerd, en hoe! Jaylon lag languit op de grond. Weer dat gemene gelach. Jaylon slikte en met een rood gezicht probeerde hij weer overeind te krabbelen. gewoon negeren...

Caine sprong op. "JA.. Kamer 114! 114!" Riep hij lachend en zwaaide met zijn hand voor Elliots ogen. "Dus ik zit met jou opgescheept huh."Zei hij met een vrolijk lachje naar ABigail. Een bijna gemene lach vormde op zijn gezicht. "Gaat nog leuk worden" Zei hij haast mysterieus, Hij rekte zich uit. "Wat staat er op het menu?" Opnieuw rekte hij zich uit, ZIjn rug kraakte. Hij gaapte, Waarna hij plots een spaans gevloek achter zich hoorde. Tenminste, Het leek op spaans.
--
"Conjo de madre! Ben je helemaal Loco in je hoofd!" Riep Roméé boos met een haast verleidelijke stem tegen de jongen die Jaylon had gevloerd. Aan dat verleidelijke kon ze eigenlijk niets doen. Ze kende hier letterlijk íedereen. Ook die jongens die dachten dat ze leuk waren. "Baja té! Baja té!"(Zoiets als Donder op) Riep ze boos en wapperde de jongens weg. Ze knielde neer naast Jaylon, EN zuchtte. "Madre mia.. (Mijn moeder..) Come estas..? Ik bedoel, Alles goed? Ik moet nog even inburgeren, Sorry" Zei ze met een kort grijnsje. Ze knielde neer op haar leren zwarte hakken en hielp hem even omhoog, en hielp ook met het schoonstrijken van zijn jas, Gewoon zijn schouders. Ja, Romy was een spontaan persoon. Ook al kende ze deze jongen niet, toch was ze erg aardig tegen hem. "Je bent nieuw..? Of zit je hier al langer..?" Vroeg ze rustig aan hem met een lieve glimlach. Ze keek op de klok, snel haalde ze haar peuk achter haar oor vandaan. "Ey, Ik ga roken man. Doe voorzichtig" Zei ze met een Vriendelijk bedoelde knipoog, voordat ze naar buiten verdween, net zo snel zoals ze weer was gekomen.

Elliot greens breed en keek naar Abigail wiens ogen groter waren geworden. Ze keek Caine aan met grote ogen. Zat ze echt met hem? Elliot en Caine waren de grootste vrienden volgens Abigail en als Elliot vroeg of Caine haar leven zuur wilde maken dan deed hij dat wel volgens mij. Elliot pakte de lolly uit Abigails mond en stak die in zijn eigen mond waarna hij naar achterleunde. ''Dus waar zei je ook al weer?'' Zei Elliot grijnzend. Abigail keek naar Caine die haar eerst een vrolijk lachje toe wierp maar vervolgens veranderde in een haast kwaadaardig lachje. Ze slikte even maar vond toch haar moed om te spreken. ''Als je me aanrand vermoord ik je...'' Toen Caine over het menu begon greens Elliot breed. ''Gebraden Abigail met pepersaus...'' grapte hij. Abigail keek Elliot fel aan en pakte zijn voeten vast en duwde deze naar achtere waardoor Elliot op de grond viel. Toen Elliot op de grond lag wierp Abigail hem een onschuldig lief lachje toe en sprong van de tafel af en bukte om haar lolly weer uit zijn mond te pakken en stak die weer in die van haar. ''Mijn lolly,'' Zei ze met de lolly in haar mond. Ze wierp een blik naar de andere. ''Ik ga een sandwich halen, zo terug.'' Waarna ze weg liep. Elliot krabbelde overeind en wreef over zijn hoofd. ''Veel succes Caine...'' Zei hij met een lichte grijns en wreef over zijn achterhoofd heen terwijl hij Abigail na keek. Hij richte zich weer op Caine hij boog naar hem toe. ''En waag het niet haar te bijten..'' fluisterde hij mysterieus. ''Je kent de regels...'' mompelde hij waarna hij weer recht ging zitten. Hij keek even naar de blonde jongen die naar hun staarde, ''Is er iets, Brennan?'' Vroeg Elliot serieus. De jongen schudde zijn hoofd en richte zich weer op de andere van de groep. Hij keek even de kantine rond. Hij keek naar de leerlingen. Sommige waren nieuw hier. Net zoals het meisje in de hoek. Elliot had haar nog niet eens opgemerkt, zo stil was ze. Ze zat te lezen met oordopjes in, ze zag er gesloten en onbereikbaar uit. Elliot aarzelde even maar besloot maar niet naar haar toe te gaan. Je wist het nooit met die nieuwe leerlingen sommige wilde alles eerst observeren voordat ze verder gingen.

''hahaaa, die zielige pussy kan niet eens overeind komen..'' lachte er weer een paar. Jaylon schraapte zijn keel even en wilde net opstaan toen hij druk gepraat hoorde. Het leek wel... Spaans? Jaylon keek op en herkende direct Roméé. Haar knalrode haar, gewoon niet te missen. Zij was gewoon niet te missen. Jaylons blik gleed weer naar de jongens. Een daarvan was wat achteruit gedeinsd en de andere probeerde zich nog stoer te gedragen, maar dat lukte niet echt. Ze waren perplex van Roméé's plotselinge verschijning en bemoeizuchtigheid. Zelfs Jaylon leek even uit het veld geslagen. Wat verschrikt keek hij weer op. Roméé was inmiddels voor hem komen staan om hem overeind te trekken. Wat verward nam hij de hand aan. Hij stond op en veegde zijn kniën af. ''Ja.. ja ik ben oké.. niets aan de hand..'' verzekerde hij Roméé terwijl hij nog wat over zijn shirt heen streek. Voorzichtig liet Jaylon zijn blik weer over het groepje jongens glijden. Een van hen was gewoon weggelopen. Loser. Wel het lef hebben om iemand uit te schelden en te vloeren, maar als een meisje er wat van zegt dan is ie weg. Jaylon was even afgeleid door zijn gedachtes en keek Roméé even vragend aan. Uiteindelijk drong de vraag weer tot hem door. Hij knikte. ''Ja, eh.. ja ik ben nieuw hier.. althans, ik zit hier net twee weekjes..'' zei hij. Jaylon wilde nét hetzelfde aan Roméé vragen, maar zij was hem voor. Hij knikte nog even toen ze zei dat ze ging roken en stak zijn hand nog op als groet. Eigenlijk wilde hij haar nog bedanken. Maar, hij zou haar nog wel vaker tegen komen. Toch? Ten minste, dat hoopte hij..
--
Jan Di rolde haar koffer achter zich aan en keek om zich heen. Bijna verwonderd. Alles was zo groot. En mooi. Het had iets weg van zo'n ouderwetse kostschool. Maar Jan Di wist wel beter. Ze kwam bij een mega grote trap en bleef even onderaan staan. Wat twijfelend zette ze een stap. En uiteindelijk liep ze naar boven. Met veel moeite wist ze haar koffers achter zich mee naar boven te slepen en liep zo richting de slaapkamers.

"Nog een keer je bek open trekken btw.. En ik ruk 'm van je gezicht" Zei Roméé nog Tegen de 'stoere' jongens voordat ze weg was gelopen. Ze had geglimlacht. Die gast was schattig, Hoe oud zou hij zijn? Eigenlijk kon het haar niet zoveel schelen. Ze liet zich op het blauwe bankje voor de school zakken op het schoolplein en stak haar sigaret aan met haar gasaansteker, Zo een waar geen vlam uit kwam, maar gas. Ze nam wat trekjes en liet de rook langzaam uit haar mond ontglippen. De wind was weg, dus het gaf een beetje een mystieke uitstraling. Even staarde ze in het niets. Een diepe zucht ontsnapte uit haar mond. Plots begon haar telefoon te rinkelen. "Romera Berios, Si?" Ze zuchtte toen ze hoorde wie het was. "Luister.. Elena. Het maakt me niet uit wát je met hem doet, als je er maar voor zorgt dat ie het huis uit gaat! Die vent is gek! Loco zeg ik je! Hij mag mam niet slaan. ik kan niet helpen, pardona. (Sorry) Ik zit op school, Ik kan niet naar huis. Het spijt me" Het was haar oudste zus, Haar vader was weer eens bezig. "Zijn er glazen gesneuveld?" Mompelde Roméé haar zus na. Ze nam een trek van haar sigaret. Ze vloekte wat, En snoof. Ze begon in het spaans tegen haar zus te praten, het leek wel alsof ze boos was, tenminste, zo klonk het. "Si Elena.. Jij ook.. Si..ik ook van jou." Ze klapte haar telefoon dicht, en peinzend wreef ze over haar voorhoofd. Het was weer chaos thuis. Vader had met glazen gegooid en mam was in de stress geschoten. Kon het niet voor een keertje ophouden?!
--
Caine lachtte om Abigails actie. Eerst was Caine geschrokken omdat Elliot plots zo dichtbij kwam. Hij luisterde naar zijn woorden en knikte. "Ik Weet het Elliot.. Ik breek geen beloftes." Fluisterde hij terug. En het was waar wat hij zei. Hij zou niet zomaar iets doen waarvan hij zei dat hij het niet zou doen. Even knikte hij. "Ik zal op mezelf letten. En op Abbs." Zei hij met een korte glimlach, Hij trok een blikje cola uit zijn tas die hij open maakte en op dronk. Hij liet een binnensmondse boer, niet zo'n gore. gewoon netjes onhoorbaar. en even keek hij Abigail na. "Ja, geluk zal ik wel nodig hebben.. ze is een taaie.. Net als die rooie" Iedereen wist over wie je het had als het over 'die rooie' ging. Ze was net een vuurtoren. Hij greens kort, Hij wist nog hoe ze hem gered had van de totale ondergang. Hij had zich compleet voor lul gezet die dag. De dag dat hij een bespreking moest doen voor de hele school. De microfoon deed het niet en Caine schaamde zich kapot, Gelukkig was Roméé er om het ding te maken. Hij was haar er nog steeds dankbaar voor..

''Ik heb liever taaie mensen in de groep, kan je tenminste een beetje lachen.'' Zei Elliot met een lichte grijns. ''De rest van de meiden die niet zo taai zijn praten liever over hun nagels en hun liefdes problemen.'' Zei hij serieus. Hij zuchte even en keek Caine weer aan. ''Wie ga jij eigelijk mee vragen naar het openings bal?'' vroeg hij nu serieus aan Caine. Hij was geinterseerd in de groep dat maakte hem een goed leider, hij kwam dan ook op voor zijn leden. Hij keek de rest van de tafel rond, de meeste zatten druk te praten over de vakantie en wat ze allemaal niet van plan waren dit jaar. De groep was aardig groot het bestond uit ongeveer 15 mensen, 10 waren er weg dit kwam omdat het laatste jaars waren en sommige waren uitwisselings studenten. Hij keek weer even naar Caine en wachtte op zijn antwoord maar hoorde vervolgens het al te bekende gesnauw van Abigail. Hij richtte zijn blik even op haar. Aan haar woorden te horen was ze er niet zo van gedient dat ze werd geduwd en vervolgens voor haar werd gedrongen. Abigail kon zich zelf wel redden zolang er maar geen mensen er mee gingen bemoeien. Maar zolas gedacht kwam die feeks weer. Rihanna, een blond meisje en leider van de groepp van de trutjes en de mooiboy's. Hij snoof, ''Net als je denkt dat het een rustige dag word komt de drama queen het weer eens verzieken..'' mompelde hij en wees naar Abigail die haar handen balde. Elliot wist wat dat betekende, Abigail kon soms zo roekeloos zijn en kon zonder pardon iemand aanvliegen. ''Ik ga haar helpen,'' Zei Elliot met een zucht en stond op. Rustig liep hij op hun af, de leden van de Black Roses keken toe. ''Dames,Dames rustig..'' Zei Elliot charmant. ''Kijk,kijk,kijk wie we daar eens hebben, het hoofd van de freaks..'' Zei Rihanna met een lachje. Elliot greens, ''Rihanna, hoofd van de heksenkring en de kikkertjes...'' Zei Elliot rustig. ''Je zou die kontenlikkertje van jou eens manieren moeten leren...'' Abigail keek Rihanna vuil aan. ''Zal ik doen, als jij er voor zorgt dat die kikkers die vliegen met rust laten..'' Zei hij en snoof. ''Ow je bedoelt die vliegen rond haar hoofd..'' Zei Rihanna met een brede grijns. Abigail kraakte haar vingers, dat deed ze altijd als ze iemand aan ging vallen het was een soort tekenen voor Elliot dat dit niet lang meer goed zo gaan. ''Je mag haar wel eens in bad doen, ze stink...'' ''Misschien helpt het als jij minder wcwater op spuit..'' Kaatste Abigail terug. Rihanna keek Abigail woest aan. Elliot keek naar Abigail en greens lichtjes. ''Je ruikt je bovenlip Abbi... of moet ik zeggen..'' ''Je laat het uit je hoofd om het te zeggen anders hebben we oorlog..'' ''Maar dat hebben we al liefje..'' ''Sinds wanneer val jij op vrouwen?'' vroeg Abigail kil. Rihanna deed haar oorbellen uit, ''Kom maar op..'' ''Weet je het zeker op die naaldhakjes van je,'' gromde Abigail. ''Ik ben geboren op die hakken..'' ''Ow, vandaar dat je moeder zo misvormd is..'' Zei Abigail grijnzend. Dat was de doorslag, Rihanna viel Abigail aan en Abigail vocht gewoon terug. Elliot slikte even maar greep Abigail toch vast. ''Laat me los!'' Gilde ze terwijl ze spartelde. ''Ik vermoord haar!'' ''Andere keer er kijken nu mensen..'' ''Boeit me niet, zet me neer!'' Rihanna schuilde bij de jongen en veegde haar wang af die onder de krassen zat. Elliot trok haar terug naar de groeps tafel. ''Ik vermoord die feeks...'' gromde ze. Elliot grinnikte en liet haar los bij de tafel. Abigail trilde. Elliot keek even naar één van de leden die knikte en een flesje met water gooide. Behendig ving hij hem op en gaf hem aan Abigail, ''Hier drink op.'' Abigail pakte het flesje aan en nam gretig een paar slokken waarna ze weer op de tafel leunde. Elliot richten zich weer op Caine, ''Waar waren we?'' vroeg hij nu.

Een aantal leerlingen hadden direct omgekeken bij het horen van het gebekvecht tussen de twee meiden. Het was weer eens zo ver. De tutjes tegen de Black Roses. En natuurlijk Rihanna tegen Abigail. Elke week was er wel weer een accefietje tussen die twee. Of iniedergeval, tussen die twee groepen. Ze mochten elkaar duidelijk niet. En dat was ook niet zo gek. De twee waren totáál verschillend. Nog geen beetje gelijkenis was te bespeuren in de groepen. En misschien was dat maar goed ook. Want ze waren eerder vijanden dan vrienden van elkaar. Jaylon had ook even vragend opgekeken. Hij herkende het meisje Rihanna. Niet van naam, maar van gezicht. Ze stond vaak bij die gozers die Jaylon uitscholden. Jaylon vond haar niet meer dan een goedkope hoer die met de eerste de beste het bed in dook, puur voor de aandacht die ze niet kreeg. Althans, die ze niet op een andere normale manier kreeg. Maar ach, als zij daar gelukkig van werd, moest ze er vooral mee doorgaan. Het boeide Jaylon niet echt. Hem uitgescholde of beledigd had ze hem niet. Nog niet. En ergens hoopte Jaylon ook dat dat niet zou gebeuren. Want vele jongens namen het voor haar op als het aankwam op bekvechten. Ook haar aanhang van plastic barbie poppen was niet te missen. Ook deze keer niet. Vele 'vriendinnen' hadden zich bij het 'gevecht' van Rihanna en Abigail gemengd. Maar iets zeggen durfde ze natuurlijk niet. Nee, zo stoer waren ze wel. Maar zelf was Jaylon ook geen haar beter. Want er iets van zeggen? Nee, absoluut niet...
--
Sammy keek op. Van ver zag ze het al. Rihanna's blonde haar was niet te missen. Sammy zuchtte en sloeg haar ogen ten hemel. Was het weer eens zo ver. Kon dat kind dat ook écht niet eens ophouden. Sammy wierp haar tas over haar schouders en kwam wat dichterbij staan om het tafereeltje beter te kunnen bekijken. Ze hoorde de ene belediging na de andere voorbij komen en greens kort. Abigail's opmerking over Rihanna's moeder had ze wel komisch gevonden. Maar Rihanna zelf zo te zien niet. De bitch. Sammy had ook al een aantal keer aanvaringen met dat wijf gehad. Alleen was dat nog nooit zo hoog opgelopen. Meestal bleef het bij een paar slechte beledigingen en een aantal vuile blikken. Maar die kon Sammy net zo terug kaatsen, als het moest. Het gebekvecht was gestopt en Rihanna was zo te zien geraakt. Als een soort dramaqueen werd ze 'afgevoerd' richting de wc door haar groepje kontelikkers. Sammy werd zowat omver gelopen toen ze langs haar liepen. ''kan je niet uitkijken, emo?!'' werd er naar haar geroepen. Direct draaide Sammy zich om. ''had je wat, barbie?''

Caine had droogjes toegekeken terwijl hij een boterham in zijn mond dauwde. "Gaat er heftig aan toe daar Elliot.." Mompelde hij en hield de twee goed in de gaten. Als er klappen vielen, Vloeide er misschien bloed. En als er bloed. Vloeide, Dan was het foute boel. Vooral voor Caine. Hij zuchtte toen Elliot was opgestaan en probeerde het gesprek nog enigszins te volgen, Wat niet echt ging omdat er een groepje omheen ging staan. Uiteindelijk kwamen Elliot en de woeste Abigail weer terug. Eeliot had hem gewenkt, waarop Caine knikte en een flesje water van zijn buur steelde en die naar hem toe wierp. Hij schudde grijnzend zijn hoofd. Eindelijk kon hij Elliots vraag beantwoorden. "Euhm.. Ik heb wel iemand in gedachten" Zei hij met een grijnsje. "Yo Caine! Buenos dias!(Goede morgen/dag) Riep weer die vrouwenstem. "Aah Romy, Olaa Senorita" Zei hij met een grijnsje en hief zijn hand op. "Al iemand voor het bal?" Vroeg ze, Ze durfde niet echt aan te schuiven bij de groep maar dat was logisch. Dat was het enige wat ze niet durfde. Daarintegen leunde ze wel haar handen op de tafel en keek Caine aan. Hij haalde zijn schouders op en keek Romy droogjes aan, ze kwam net terug van het 'speedroken' en dat was te ruiken ook. Caine vond het best stinken Eigenlijk. Hij haalde zijn neus op. "Je stinkt" Romy lachtte kort en trok een gezicht. "Je ruikt je bbovenlip lieeverd.. Wanneer gaan we weereens met z'n alle feesten?" Caine haalde opnieuw zijn schouders oo en at zijn boterham verder op. "Zozo wat ben je lekker vrolijk vandaag" Caine zuchtte. "Ik weet het..moe" maakte hij er maar van. Want wat Caine betreft, lag hij het liefst de hele dag en nacht in zijn nest. Weer werd er een jongen nageroepen door die pestkoppen, Romy en Caine lieten tegelijkertijd een zucht ontsnappen waardoor ze beide in de lach schoten. "Kan ik eh.. 'Aanschuiven', Elliot?" Vroeg Romy vriendelijk met een lichte glimlach. Ze keek even naar haar bruingelakte nagels en toen weer op naar Elliot, maar haar aandacht werd al weer snel getrokken door Caine die haar een vraag stelde. "En jij dan, heb jij al iemand gevonden voor dat feest?" Vroeg hij, Nu haalde Romy haar schouders op. "Wat komt, dat komt" had ze haast mysterieus gezegd.

Elliot keek Caine aan en schudde zijn hoofd met een grijns. ''Wens je veel succes, ik hoor het wel van je als je haar heb gevraagt..'' Zei hij met een grijnsje. ''Of is het een hem?'' vroeg Elliot nu iets serieuzer. Met Caine wist je het nooit aangezien hij bisexueel was kon je het ook niet echt weten van hem aan wie hij nou echt 'aandacht' gaf. Maar daar zou hij later wel achterkomen als het zover was toch? Een al bekende vrouwen stem sprak achter hen. Elliot draaide zich een kwart slagje en stak zijn hand op met zijn mondhoeken opgetrokken als begroeting. Elliot keek even naar de groep toen Romy en Caine in gesprek gingen. Abigail keek richting de deur waar Rihanna in verdween, ''Ik krijg haar nog wel,'' siste ze. Elliot grinnikte en wenkte haar iets dichterbij te komen. Abigail boog naar voren en Elliot legde zijn hand op haar schouder met een grijnsje, ''Gaat niet gebeuren..'' Abigail keek Elliot onbegrijpelijk aan, ''Waarom niet, die afgelebberde barbie verdient het.'' Elliot greens lichtjes. ''Ik wil eerst nieuwe leden werven voordat we aan de slag gaan met haar, oké?'' Abigail knikte, ze begreep hem al een beetje, want niemand zo in hun groepje meer willen als Rihanna won en daarbij was Rihanna's groepje groter aangezien ze vorig jaar veel nieuwelingen had en Elliot meer 6de klasser die nu natuurlijk allemaal weg waren. Abigail zuchte, ze miste de 6de klasser wel in de groep, dat waren de echte feestbeesten. Abigail was ondanks ze 16 is een 2de jaars, dit kwam omdat ze een vroege leerling was op de basisschool en op deze school kwam toen ze 15 was. Abigail was soms slimmer dan dat je dacht dat ze was. Ze zuchte opnieuw, ''Je heb gelijk.'' Elliot grinnikte, ''Altijd toch,'' Abigail gaf hem een klein duwtje, ''Je kan te ver gaan hoor..'' Elliot greens en haalde haar haar door de war die ze met gebolde wangen weer glad streek. Elliot keek naar Romy toen ze over een feestje begon. ''Nou als altijd, geven wij een feestje voor de nieuewe leden van de groep.'' Zei hij rustig. ''Maar je bent van harte welkom als het zover is...'' Vervolgde hij. ''Hé Elliot!'' Riep er iemand aan het einde van de tafel. Elliot keek even naar de jongen die het vroeg. ''Gaan we woensdag nog naar Youth Yard?'' Elliot knikte, ''Dat spreek voor zich..'' Zei Elliot met een grijnsje. ''Uhm, Elliot?'' Elliot richte zich op de jongen naast Caine. ''M-mag ik mijn flesje terug..?'' Elliot grinnikte en keek naar Abigail die zich een kwatslagje draaide. ''Vangen,'' Zei ze en gooide het flesje naar hem toe, die hij niet ving en net boven zijn hoofd ging. Abigail en Elliot keken er droogjes naar, Abigail greens uiteindelijk. ''Touchdown!''. ''Jij kan dus echt nooit in een football team hé...'' Zei Elliot grijnzend tegen de jongen. Abigail grinnikte, ''Ik zei nog vangen...'' Elliot keek naar Abigail, ''Kijk maar uit dadelijk gooit hij jou..'' ''Dat doet hij niet,'' Zei ze met een grijnsje. ''Wedden?'' Abigail keek naar de jongen. ''Uhh, doe maar niet...'' Zei ze een beetje angstig toen de jongen zo naar haar greens en met zijn wenkbrouwenwiebelde. Ze rilde lichtjes maar richtte zich daarna weer op Elliot. Elliot keek naar Romy toen ze vroeg of ze mocht aanschuiven. Elliot trok een stoel naar achtere, ''Take a seat..'' Zei hij charmant tegen Romy en glimlachte daarna lichtjes. Elliot mocht Romy wel, dit kwam ook meer en deels omdat Caine en zij goeie vrienden waren. Elliot zou het niet erg vinden als Romy er bij zou komen maar het vragen zou hij niet. Nee, nog niet... Abigail keek Elliot aan, ''Heb jij eigelijk al iemand?'' Elliot schudde zijn hoofd, ''Nope, je kent me ik wacht altijd tot het laatste moment...'' Abigail grinnikte en keek even naar Caine. ''En jij, Abbs?'' vroeg Elliot. Abigail keek Elliot aan en schudde haar hoofd, ''Nope..'' ''Iemand op het oog?'' ''Néh niet echt, ik wacht af zoals het hoort. Jongens doen de eerste stap..'' Elliot grinnikte en liet zijn ogen weer even vallen op de deur waar weer mensen begonnen te bekvechten met Rihanna. Hij rolde met zijn ogen, ''Alsof er al niet genoeg gebekvecht is geweest...'' Hij wou weer op staan maar Abigail hield hem tegen. ''Dit zijn jou zaken niet, Elliot... Het is niemand van de groep en je werkt je zelf in de nesten..'' Elliot knikte, '''Je heb gelijk..''